Маленькие дети не любят идти в детский сад или в школу. Единственная причина – дети на время лишаются материнской любви и теплоты домашней атмосферы. Здесь игрушки должны быть на полках, никто не имеет право трогать ух: игрушки портятся, когда играют с ними. Их надо только смотреть. Здесь нельзя бегать, веселитсья: будет шумно. Здесь нельзя есть то, что хочеться есть: надо есть то, что дают. Здесь можно только сидеть на маленьком стуле и играть с другими детьми в платки. Дети разных поколений изобрели разные игры с платками и передаються эти игры от старших детей маленьким детям.
В этот день она особенно не хотела пойти в садик. Она была очень грустная. Она даже не хотела играть в платки с другими детьми. Она только хотела прижать свой платок то в одну щеку, то в другую. “У тебя зуб болит?”, спросила воспитательница. “Да”, быстро ответила она. Она не хотела сказать неправду, но и правду не могла сказать. Утром, перед уходом в детский садик, ее мама погладила платок горячим утюгом и она все время хотела чувствовать теплоту мамы.
Փոքրիկ երեխաները չեն սիրում գնալ մանկապարտեզ կամ դպրոց: Միակ պատճառն այն է, որ երեխաները որոշ ժամանակով զրկվում են մայրական սիրուց և տան ջերմ մթնոլորտից: Այստեղ խաղալիքները պետք է լինեն դարակների վրա. Կփչանան, եթե դրանցով խաղան: Մանկապարտեզում խաղալիքներին պետք է միայն նայել: Այստեղ չի կարելի վազել, ուրախանալ. աղմուկ կլինի: Այստեղ չի կարելի ուտել այն, ինչը սիրում ես ուտել. Պետք է ուտել այն, ինչը տալիս են: Այստեղ կարելի է միայն նստել փոքրիկ աթոռներին և թաշկինակ-թաշկինակ խաղալ ուրիշ երեխաների հետ: Տարբեր սերունդների երեխաները թաշկինակներով տարբեր խաղեր են հնարել և այդ խաղերը փոխանցվում են ավագ երեխաներից փոքրերին:
Այդ օրը նա հատկապես չէր ուզում մանկապարտեզ գնալ: Նա շատ տխուր էր: Նա նույնիսկ չէր ուզում թաշկինակով խաղալ ուրիշ երեխաների հետ: Նա միայն ուզում էր թաշկինակը հպել մեկ մի այտին, մեկ՝ մյուսին: «Ատամդ ցավու՞մ է», հարցրեց դաստիարակչուհին: «Այո՚՚’», արագ պատասխանեց նա: Նա չէր ուզում սուտ խոսել, բայց չէր էլ ուզում ճիշտն ասել: Առավոտյան, նախքան իրեն մանկապարտեզ ճանապարհելը, նրա մայրը տաք արդուկով արդուկել էր թաշկինակը և հիմա նա անընդհատ պահում էր թաշկինակը իր այտին, որովհետև ուզում էր զգալ տան ու մոր ջերմությունը:
Մելքոնյան Նարե 